พายุโซนร้อนแอรี

พายุไต้ฝุ่นซงด่า

พายุโซนร้อนซาเระกา

วันที่ 8 มิถุนายน หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้นทางตะวันตกของเกาะเซบู ประเทศฟิลิปปินส์ หลังจากนั้นทั้งกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นและศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมจึงได้เริ่มเฝ้าติดตามระบบนี้

พายุโซนร้อนไหหม่า

วันที่ 15 มิถุนายน ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ตรวจพบการพาความร้อนของอากาศเหนือทะเล ห่างจากกรุงมะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์ไปทางตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 1,350 กิโลเมตร (835 ไมล์)

พายุโซนร้อนกำลังแรงเมอารี

เช้าวันที่ 20 มิถุนายน ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมและกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ตรวจพบหย่อมความกดอากาศต่ำ ก่อตัวขึ้นห่างจากประเทศฟิลิปปินส์ไปทางตะวันออกประมาณ 760 กิโลเมตร

พายุไต้ฝุ่นหมาอ๊อน

พายุหมาอ๊อนก่อตัวบริเวณเกาะเวก ในวันที่ 9 กรกฎาคม[12]

พายุโซนร้อนโทกาเงะ

พายุโซนร้อนกำลังแรงนกเต็น

วันที่ 22 กรกฎาคม หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้นทางตะวันออกของประเทศฟิลิปปินส์[13] โดยระบบค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปทางตะวันตก ขณะที่ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้เริ่มเฝ้าสังเกตการณ์ระบบ และปรับให้ระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน[14] ในวันถัดมา กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นก็ได้ปรับความรุนแรงระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนเช่นเดียวกัน[15] และอีกไม่กี่ชั่วโมงถัดมา สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ก็ได้เริ่มสังเกตการณ์พายุดีเปรสชันเขตร้อน และใช้ชื่อ ฮัวนิง (Juaning)[16][17] ต่อมาพายุดีเปรสชันเขตร้อนได้เคลื่อนตัวไปทางตะวันตกและทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุด กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับระดับความรุนแรงของระบบเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อว่า นกเต็น

พายุไต้ฝุ่นหมุ่ยฟ้า

วันที่ 23 กรกฎาคม หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้นทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะชุกในหมู่เกาะไมโครนีเซีย[18] หย่อมความกดอากาศต่ำค่อย ๆ เคลื่อนไปทางทิศตะวันตก ต่อมาในวันที่ 25 กรกฎาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ปรับระดับความรุนแรงระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน ขณะที่มันอยู่ห่างไปทางทิศตะวันตกของเกาะกวมประมาณ 505 ไมล์ทะเล (935 กิโลเมตร; 581 ไมล์)[19] ต่อมาในเวลาเที่ยงคืน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้เริ่มเฝ้าสังเกตการณ์และปรับระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน[20] วันที่ 28 กรกฎาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ปรับเพิ่มระดับความรุนแรงพายุดีเปรสชันเขตร้อนขึ้นเป็นพายุโซนร้อน[21] ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นก็ได้ปรับเพิ่มระดับความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อนเช่นเดียวกัน และใช้ชื่อ หมุ่ยฟ้า กับระบบ[22]

พายุโซนร้อนกำลังแรงเมอร์บก

ช่วงวันที่ 3 สิงหาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับเพิ่มความรุนแรงของหย่อมความกดอากาศต่ำเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน ขณะที่ระบบอยู่ใกล้กับเกาะเวก[23] มันได้ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ อย่างต่อเนื่อง เพียง 6 ชั่วโมงต่อมากรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับระดับความรุนแรงระบบเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ เมอร์บก กับระบบ[24]

พายุไต้ฝุ่นนันมาดอล

วันที่ 19 สิงหาคม หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้ยและพัฒนาอยู่ทางตอนเหนือของเกาะปาเลา[25] ต่อมาในวันที่ 20 สิงหาคมระบบได้พัฒนาขึ้นและมีการหมุนเวียนลมเข้าหาศูนย์กลางเกิดขึ้น[26] โดยหย่อมความกดอากาศต่ำกำลังแรงเคลื่อนตัวไปทางเหนือจนถึงวันที่ 21 สิงหาคม จนเมื่อกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ประกาศยกระดับระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนในขณะที่มันอยู่ทางตะวันออกของประเทศฟิลิปปินส์[27] โดยระหว่างนั้นในวันที่ 20 สิงหาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ให้รหัสเรียก 14W กับระบบ[28] ต่อมาในวันที่ 23 สิงหาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับระดับความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ นันมาดอล กับระบบ[29] ในคืนเดียวกันนั้น กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับระดับความรุนแรงของนันมาดอลเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง[30] โดยมีรายงานการสังเกตลักษณะคล้ายตาพายุปรากฏขึ้นในพายุ[31] เป็นผลให้นันมาดอลถูกปรับระดับความรุนแรงเป็นพายุไต้ฝุ่นในคืนเดียวกันนั้นเอง[32] พายุนันมาดอลเคลื่อนตัวไปทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศฟิลิปปินส์ ด้วยความเร็วลมประมาณ 95 นอต (176 กม./ชม.; 109 ไมล์/ชม.)[33] ในวันที่ 31 สิงหาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นและศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ปรับลดระดับความรุนแรงของนันมาดอลลง เป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนขณะที่มันปกคลุมอยู่เหนือมณฑลฝูเจี้ยน ประเทศจีน[34][35]

พายุโซนร้อนกำลังแรงตาลัส

วันที่ 22 สิงหาคม หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวและพัฒนาขึ้นทางทิศตะวันตกของเกาะกวม[36] ต่อมากรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นเริ่มสังเกตการณ์และเฝ้าติดตามระบบ ขณะที่มันกำลังพัฒนาตัวขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน ต่อมาในวันที่ 25 สิงหาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนได้พัฒนาขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ใช้ชื่อ ตาลัส กับระบบ[37] ต่อมาวันที่ 29 สิงหาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับระดับความรุนแรงของตาลัสเป็นพายุไต้ฝุ่น[38] จนวันที่ 5 กันยายน ตาลัสได้อ่อนกำลังลงและสลายตัวไปในที่สุดขณะที่ปกคลุมอยู่ในทะเลตะวันออก[39][40]

จากการวิเคราะห์ภายหลังในช่วงปี พ.ศ. 2557 กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับความรุนแรงของระบบลงเป็นเพียงพายุโซนร้อนกำลังแรงเท่านั้น

พายุโซนร้อนโนรู

วันที่ 1 กันยายน หย่อมความกดอากาศต่ำขึ้นทางตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะกวม[41] จนในวันต่อมา กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้เริ่มเฝ้าติดตามหย่อมความกดอากาศต่ำลูกนั้น[42] ต่อมาได้มีการตรวจพบการพาความร้อนอย่างรวดเร็วขึ้น ทำให้ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมออกประกาศเตือนพายุหมุนเขตร้อนกับระบบ[43] วันที่ 3 กันยายน ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ให้รหัสเรียก "16W" กับพายุลูกนี้[44] ต่อมาพายุ 16W ได้เร่งความเร็วการเคลื่อนตัวขึ้นไปทางเหนือด้วยความเร็ว 18 นอต (33 กม./ชม.; 21 ไมล์/ชม.) และความเร็วลม 40 นอต (74 กม./ชม.; 46 ไมล์/ชม.) ทำให้ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมปรับความรุนแรงระบบเป็นพายุโซนร้อน[45] ต่อมา กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อนเช่นกัน และใช้ชื่อ โนรู กับระบบ[46] หลังจากนั้นโนรูเคลื่อนตัวขึ้นไปทางเหนือเรื่อย ๆ กระทั่งมันค่อย ๆ ลดระดับความรุนแรงลง จนศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม ได้ปรับลดความรุนแรงของโนรูลงเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน[47] วันที่ 6 กันยายน โนรูได้ลดระดับความรุนแรงลงอีกและกลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน ทางตะวันออกเฉียงใต้เฉตะวันออกของเกาะฮกไกโด ทั้งกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นและศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมจึงได้ออกประกาศเตือนภัยพายุเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่มันจะสลายตัวไป[48]

พายุโซนร้อนกุหลาบ

วันที่ 6 กันยายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับความรุนแรงหย่อมความกดอากาศต่ำขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน บริเวณทางตะวันออกเฉียงใต้ของจังหวัดโอะกินะวะ ประเทศญี่ปุ่น[49] ต่อมากรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับระดับระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน[50] ในวันที่ 7 กันยายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับความรุนแรงของพายุดีเปรสชันเขตร้อนขึ้นเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ กุหลาบ กับระบบ ต่อมาในวันที่ 8 กันยายน กุหลาบเดินทางเข้าไปในเขตรับผิดชอบของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ทางสำนักงานจึงได้ทำการสังเกตการณ์และใช้ชื่อ โนโนย (Nonoy) กับระบบ[51] วันที่ 10 กันยายน กุหลาบได้อ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุไต้ฝุ่นโรคี

พายุไต้ฝุ่นเซินกา

พายุไต้ฝุ่นเนสาท

วันที่ 21 กันยายน หย่อมความกดอากาศต่ำต่อตัวขึ้นทางตะวันออกเฉียงใต้เฉตะวันออกของปาเลา[52] ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) จึงได้ออกการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุไซโคลนเขตร้อน (TCFA) กับระบบ[53] ต่อมากรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ก็ได้เริ่มสังเกตการณ์พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกนี้เช่นกัน[54] วันที่ 23 กันยายนระบบเริ่มพัฒนาขึ้น JTWC จึงได้ใช้รหัสเรียก 20W กับระบบ[55] เวลาเที่ยงคืน JMA ได้ปรับระดับความรุนแรงของ 20W เป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ เนสาท กับระบบ[56] ต่อมา JMA ได้ปรับระดับความรุนแรงของพายุโซนร้อนเนสาด เป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงในวันที่ 25 กันยายน[57] ในเวลาต่อมาไม่นาน JMA ได้ปรับระดับความรุนแรงของเนสาท เป็นพายุไต้ฝุ่น[58] เนสาทได้ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงระดับสูงสุดเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 3 ด้วยความเร็วลมเฉลี่ยลม 1 นาที ที่ความเร็ว 105 นอต หรือ 194 กม./ชม. หรือ 121 ไมล์/ชม.[59] ในวันที่ 29 กันยายน เนสาทได้พัดขึ้นฝั่งที่เมืองเหวินชางในเกาะไหหลำของจีน

พายุโซนร้อนไห่ถาง

ตอนเย็นของวันที่ 21 กันยายน ในเวลาอันใกล้เคียงกับที่พายุเนสาทก่อตัวชึ้น ยังมีหย่อมความกดอากาศต่ำอีกลูกก่อตัวบริเวณทางตะวันออกของประเทศเวียดนาม[52] ระบบได้พัฒนาขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนในวันที่ 24 กันยายน และเคลื่อนตัวไปทางของภาคตะวันออกของประเทศเวียดนาม[60] ในวันต่อมาศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ออกประกาศการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนกับระบบ และระบุว่ามันอาจทวีกำลังขึ้นเป็นพายุหมุนเขตร้อนได้[61]ต่อมาวันที่ 25 กันยายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ปรับระดับความรุนแรงของพายุดีเปรสชันเขตร้อนขึ้นเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ ไห่ถาง กับระบบ หลังจากนั้น ไห่ถางได้พัดขึ้นฝั่งที่ประเทศเวียดนามและอ่อนกำลังลงตามลำดับ

พายุไต้ฝุ่นนัลแก

ช่วงสายของวันที่ 26 กันยายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้รายงานว่าพายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางตะวันตกของหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา ต่อมาช่วงสายของวันที่ 27 กันยายน JMA ได้ทำการเพิ่มระดับความรุนแรงของพายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกนี้เป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ นัลแก กับระบบ[62] ในวันที่ 28 กันยายน JMA ปรับระดับความรุนแรงของพายุโซนร้อนนัลแกขึ้นเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงนัลแก โดยมีความเร็วลมสูงสุดที่ศูนย์กลาง 55 นอต (102 กม./ชม.; 63 ไมล์/ชม.)[63] ต่อมาในตอนกลางคืน สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ได้เริ่มออกประกาศเตือนภัยพายุ โดยกำหนดชื่อให้พายุว่า กีเยล (Quiel) เนื่องจากพายุได้เคลื่อนตัวเข้าไปในพื้นที่รับชอบของสำนักงานฯ[64] ต่อมาวันที่ 29 กันยายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับระดับความรุนแรงพายุโซนร้อนกำลังแรงเป็นพายุไต้ฝุ่นนัลแก โดยพายุไต้ฝุ่นนัลแกได้ทวีความรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว จนมีความรุนแรงเป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 4 ในวันที่ 1 ตุลาคม ก่อนที่พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นนัลแก จะพัดขึ้นฝั่งที่เกาะลูซอน และสูญเสียพลังงานหลังจากเคลื่อนตัวผ่านบนแผ่นดิน และอุณหภูมิผิวน้ำทะเลที่เย็นขึ้นในทะเลจีนใต้ ทำให้นัลแกได้ลดความรุนแรงลงเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงในวันที่ 2 ตุลาคม และเป็นพายุโซนร้อนในช่วงสายของวันที่ 3 ตุลาคม ต่อมา JTWC ได้ลดระดับความรุนแรงของนัลแกเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนในวันที่ 4 ตุลาคม

พายุโซนร้อนบันยัน

พายุโซนร้อนวาชิ